Jurie Brouwer behaalde zijn vrachtwagenrijbewijs en werkte na zijn diensttijd een tijdje in de drankenhandel van zijn broer Frans, waar hij ook reed. Zijn eerste eigen vrachtwagen was een tweedehands Bedford, gekocht rond 1960. Overdag reed hij voor de boeren in de polder, en tot ’s avonds laat sleutelde hij om de vrachtwagen rijdende te houden. In 1962 werd echter de eerste Noordzeevis geveild op de visafslag van Urk. Dat jaar werden maar liefst 412 lossingen geregistreerd. De visafslag van Urk groeide in de daaropvolgende jaren uit tot een van de grootste en modernste visafslagen van Europa. Jurie stapte over op het transporteren van verse vis van de Noordzeehavens naar de visveiling op Urk. De verse vis werd vanuit het schip in houten kistjes met ijs gestort, die vervolgens op een platte vrachtwagen werden gestapeld. Hierover werd een zeil gespannen, waarna de tocht naar Urk beginnen.

Broer Frans had naast de drankenhandel ook een café genaamd Havenzicht. Aangezien de uitbater geen orde kon houden, klopte hij aan bij zijn schoonzus Grietje Brouwer-Hoekman, de vrouw van Jurie, met het verzoek het café voor een zestal jaren te runnen. Grietje, al moeder van vijf kinderen en in verwachting van haar zesde, zag geen problemen en kon het extra geld goed gebruiken. Hoewel Jurie Brouwer aanvankelijk niet blij was met het nieuws, werd het uitbaten van het café voortgezet. Grietje belandde achter de bar, wat uiteindelijk een groot succes bleek. Naast het café runnen kreeg ze nog drie kinderen, waarmee het totaal op negen kwam. Met het verdiende geld, zowel met vistransport als het café Havenzicht, kocht Jurie zijn eerste splinternieuwe DAF-vrachtwagen. De Urker vloot, de visafslag en de handel op Urk groeiden. Brouwer Transport groeide mee.